Hyd at ryw 30 mlynedd yn ôl, roedd cannoedd o fugeiliaid a'u teuluoedd yn symud yr anifeiliaid - gwartheg, geifr, ceffylau a defaid - i'r porfeydd uchel ac yn aros yno tan yr hydref, yn byw mewn cabanau cerrig yn agos i ffynnon.
Erbyn hyn mae'n haws teithio ac mae nifer o hen draciau wedi cael y driniaeth concrid fel bod loriau yn gallu cyrraedd y mynydd.
Ond hyd yn oed wedyn mae eisiau gwneud yn siŵr bod y da byw yn pori'r tiroedd sy'n perthyn i dy bentref di, sy'n golygu cerdded yno gyda nhw, ymweliadau wythnosol ar quad, a chi mawr, y 'mastín' i'w cadw rhag y bleiddiaid, yn enwedig yn gynnar yn y tymor.
Mae'r gwartheg yn cyd-fyw'n hapus gyda'r bobl sy'n dod i gerdded yn y Picos, on os edrychwch chi'n fanwl ar y llun yma efallai y gwelwch chi bod un fuwch wedi'i hanafu. Roedd hi wedi torri'i choes, ac yn fuan cyrhaeddodd y ffermwr gyda dryll i roi diwedd arni.
Wedyn, yn yr hydref (mae'r Parc Canedlaehol yn pennu'r union ddyddiadau) mynd i'w hôl nhw cyn bod y borfa yn diflannu o dan yr eira tan y flwyddyn nesaf.Dolen ar y dde i'r parc cenedlaethol.
No comments:
Post a Comment