Yr wythnos hon eto, bu Dydd Sul yn ddiwrnod o fynydda (h.y. cerdded yn y mynyddoedd). Doedd hi ddim mor dwym â'r Sul diwethaf diolch byth, ac fe gerddon ni ryw 16 km ar gylchdaith yn ardal ddwyreiniol y Picos.
Dechrau mewn maes parcio ar ochr ffordd fynyddig uwchben pentref Sotres, a dilyn llwybrau eithaf llydain a godwyd er mwyn cario sinc o fwynglawdd Andara. Mae hanner cyntaf y daith o fewn coedwig ffawydd. Roedd y goleuni'n dod trwy'r dail ifanc yn hudol, a welon ni fele'r graig yn croesi'r ffordd. (dim llun - roeddwn i'n ei wylio â'm ceg ar agor).
Mae'r gwartheg yn pori'r tir uchel drwy'r haf, gyda geifr a defaid hefyd mewn rhai mannau. Mae rhai yn cael eu gwerthu ar gyfer cig, ond eraill yn cael eu godro bob dydd gan y bugeiliad, sy'n treulio rhan o'u hamser mewn cabanau o gerrig. Wedyn maen nhw'n gwneud caws sy'n cael ei gadw yn y caban neu mewn ogof tan yr hydref.
O'r blaen roedd teuluodd cyfan yn symud i'r 'majadas' i fwrw'r haf, ond ychydig o bobl sy'n gwneud hynny nawr.
Eleni gan fod y gaeaf wedi bod yn llwm iawn a'r eira'n drwch, newydd fynd lan i'r llethrau mae'r da byw - a newydd ymddangos mae llwyth o flodau'r gwanwyn.
Yn ffodus doedd y gwartheg ddim wedi cael amser i'w bwyta nhw i gyd, felly mwy am y blodau yfory pan fydda'i wedi cael cymorth i'w hadnabod nhw.
Cylchdaith oedd hi, a thua thri chawarter y ffordd o gwmpas fe gyrhaeddon ni'r pwll.
Lloches i fynyddwyr yw'r hen adeilad yn awr, ac o fan hyn fe allwch chi fentro ymhellach i ganol y Picos. Ond mae'n werth cofio am y mwyngloddwyr hefyd, fu'n gweithio yma rhwng 1860 a 1940. Dim ond 5 mis o'r flwyddyn (Mehefin-Hydref) oedd gwaith i gael, oherwydd y tywydd garw. Siwr na fydden nhw byth wedi dychmygu pobl yn cyrraedd y lle yma o'u gwirfodd, am eu bod yn mwynhau cerdded.
No comments:
Post a Comment