Ategiad bach i stori ogof - neu gadwyn o ogofau - Tito Bustillo yn Ribadesella. Roedd Tito (Celestino) Bustillo yn llanc ifanc pan aeth i chwilio am ogofau ym 1968. Roedd yn rhan o'r grŵp a gafodd hyd i ffordd i mewn i un o'r siambrau, ond bu farw ychydig wythnosau wedyn mewn damwain ar y mynyddoedd. Er cof amdano fe, fe enwyd yr ogof ar ei ôl.
Yma yn nwyrain Asturias mae nifer o ogofau eraill lle chi'n gallu gweld lluniau Oes yr Iâ - a'r rhan fwyaf, yn wahanol i Tito Bustillo, ar agor rownd y flwyddyn.
Mae ogof y Pindal yn sefyll yn union uwchben y môr y dyddiau yma, er nad oedd hi ddim felly 15,000 mlynedd yn ôl - roedd 5 kilomedr o dir i'r gogledd bryd hynny. Dyw hi ddim yn fawr, ond mae'n cynnwys lluniau sy'n wahanol iawn i gelfyddyd arferol yr Oes.
Mae gweddillion llun mamoth, e.e., a chraith fawr goch yn ei fola, fel petai'r artist yn dathlu lladd yr anifail enfawr. Ac mae na bysgodyn, yr unig un o'i fath yn ogofau'r arfordir. Ond yn fwy diddorol fyth, efallai, mae na elfennau sy'n edrych fel math o lythrennau neu rifau - llinellau mewn rhes, rhai'n dewach na'i gilydd, a hyd yn oed triongl. Pan fuon ni yno, dwedodd y tywysydd taw dim ond un enghraifft arall sydd o'r rhain yn Ewrop, a hynny yn ne Ffrainc, mewn man na ellir ei gyrraedd ond drwy deifio a chael mynediad i'r ogof o dan y môr.
Mae'r ffordd i'r Pindal yn haws - dim ond gadael y ffordd fawr N634 yn El Peral a dilyn yr arwyddion.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment