Wedi addo mwy am seidr Asturias, ac wedi darllen yn blog Vaughan Roderick bod pwyllgor o ASau yn dechrau ymchwiliad i'r diwydiant seidr yng Nghymru (ynghyd â gwin a chwrw), fe dria'i esbonio fel mae pethau fan hyn.
Dyw'r gair 'diwydiant' ddim cweit yn cyfleu beth sy'n digwydd. Mae na gwmniau fel El Gaitero (y Pibydd) ond mae na hefyd draddodiad hir o wneud seidr cartref. Efallai nad 'macsu' yw'r term technegol gywir ond gweithgarwch digon tebyg yw e.
Oherwydd bod pob pentref yn glynu at ei draddodiad ei hun, mae rhyw 270 o fathau o afalau yn cael eu defnyddio i wneud seidr. O'r rhain, dim ond (!) 22 sy'n cael eu caniatáu gan y Cyngor Seidr sy'n rheoli'r broses o fewn y 'denominación protegida', y categori arbennig sy'n cael ei gydnabod ar lefel Ewrop.
Mae'r afalau ar gyfer seidr cartef yn cael disgyn o'r coed, a'r teulu yn mynd i gasglu nhw wedyn - tua diwedd Hydref. Wedyn mae'n rhaid eu malu'n fân cyn dod nhw mewn gwasg fawr bren, y 'llagar'. Mae'r sudd sy'n rhedeg heb ei wasgu yn cael ei yfed fwy neu lai ar unwaith, yn sudd afal heb alcohol.
Mae'r sudd sy'n dod o'r wasg yn cael ei adael mewn casgenni am tua 5 mis i'r burum naturiol sydd yn yr awyr neu ar groen y ffrwyth gwblháu'r eplesu. Wedyn mae'n cael ei botelu.
Ac yn y cofnod nesaf fe awn i'r bar i flasu seidr Asturias.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment