Mae'r ardal yma'n un ddigon gwlyb. Nid dim ond y glaw, ond y niwl sy'n hongian o ben y mynydd am ddyddiau ar y tro. Ac felly mae planhigion fel y tato a'r tomato (perthnasau, ill dau) yn gallu dioddef yn enbyd o'r clwyf yma. Dail yn duo a'r ffrwyth yn crebachu.
Rydyn ni wedi ceisio sawl ffordd o osgoi'r clwyf: plannu mathau eraill o dato, plannu'r tato mae pobl y pentref wedi plannu ar hyd eu hoes, plannu'n gynnar, plannu'n hwyr, dodi 'fleece' drostyn nhw cyn mis Mehefin. (Dyna'r mis gwaethaf am fod y tymheredd yn uchel a'r niwl yn gallu aros am wythnos neu rhagor.)
Ond fel ych chi'n gweld, mae llawer i blanhigyn tatws wedi'i godi'n barod. Y Charlottes a'r Swifts, yn ogystal â rhai o'r cochion geson ni gan Angelita llynedd, 17 kilos i gyd, wedi'u sychu yn yr haul ac yn barod i'w bwyta. (Rhai wedi'u bwyta, wrth gwrs, ac yn hyfryd.) Felly mae mwy o le gan y gweddill sydd ar ôl - cawn weld a wnaiff hynny unrhyw wahaniaeth. A gobeithio y bydd y tywydd yn dod â haul, neu law, ond nid niwl.
No comments:
Post a Comment