Dyw hi ddim yn ddiwrnod i fynd i'r traeth. Mae'r dymheredd wedi disgyn o leiaf 5-6 gradd, a'r cymylau duon o bryd i'w gilydd yn towlu glaw fel petai o fwced. Ond mae'r traethau yma'n un o atyniadau mawr Asturias, yn enwedig i bobl o ganolbarth Sbaen. Maen nhw'n dwli ar y tywydd mwyn a'r llanw, sydd yn rhywbeth hollol newydd i'r rheiny sydd yn gyfarwydd â Môr y Canoldir. Rwyf i wedi clywed ambell i blentyn yn cwyno wrth ei rieni nad oes na draeth o gwbl rhwng clogwyni'r Guadamia.
Mae tirwedd y traeth yn newid bob blwyddyn yn ôl maint stormydd y gaeaf a'r gwanwyn: mwy, neu lai, o dywod, cwrs yr afon yn dyfnhau, pyllau bach yn ymddangos a hyd yn oed creigiau'n dod i'r wyneb. Ac yn ôl y papur heddiw, mewn rhai o'r traethau mae pethau eleni'n waeth: mae sawl traeth wedi colli mwyafrif ei dywod a'r ymwelwyr yn gorfod eistedd ar gerrig. Ai dyna pam mai hyd yn oed mwy ohonyn nhw nag arfer wedi cyrraedd ein traeth bach ni? O leiaf mae gyda ni dywod, hyd yn oed os nad yw e i'w weld bob amser.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment