Coed at Bob Dant

Blodau'r nectarina, neu'r eirinen fetus, yn addo cynhaeaf da eleni. Ond mae misoedd i fynd cyn hynny a mae rhain yn dioddef y llwydni yn enwedig os gewn ni dywydd niwlog mwyn ym mis Mehefin.
Roedd edrych ar y goeden yn gwneud imi feddwl fel ydw i'n rhestru coed yn ôl yr hyn maen nhw'n cynhyrchu i'w fwyta, ac a ydy'r blodau'n rhai pert.
Ond neithiwr yn y bar bues i'n siarad â chymydog sydd â rhestri hollol wahanol yn ei feddwl. Saer celfi oedd e, yn rhedeg busnes y teulu yn y pentre'i hunan, a'i fab yn awr yn ei gario mlaen. Ac roedd e'n canol y dderwen, wrth gwrs, ond hefyd y gastanwydden, sy'n tyfu'n well ffor hyn. Y ddwy, meddai fe, yn darparu coed glân, hirsyth a heb geinciau. Roedd e hefyd yn galaru nad oes neb heddiw yn plannu'r coed yma, am eu bod yn hir yn dod i'w lawn dŵf. Gwell gan bobl gael eu harian yn ôl yn gynt wrth blannu ewcaliptws.
A'i syniad e, ar ôl gwydred neu ddau, oedd i bob pentref blannu coed ar ran o'r tir sy'n perthyn i'r pentref. (Dyw e ddim yn union run peth â thir comin, ond rhywbeth yn debyg.)
Cawn ni weld os bydd ei freuddwyd yn cael ei wireddu.