Am dro eto ddoe. Er mwyn osgoi'r tyrfaoedd ar heol gul y llynnoedd, aethon ni drwy pentre bach Seguenco i gyrraedd rhan arall o'r un massif. Roedd y llwybr a gymron ni yn mynd yr holl ffordd i'r eglwys yn Covadonga, ond dewison ni droi ar i lwybr llai oedd yn anelu at y tiroedd porfa.
O edrych ar y llun yma, fe allwch chi weld fel oedd bugeiliad yr oesoedd a fu wedi codi arglawdd a symud cerrig mawr i warchod ei ochr.Llwybr iddyn nhw a'u hanifeiliad oedd hwn; doedd e ddim yn mynd ar gyfyl pentref na bwlch drwy'r mynyddoedd.
Fydda'i bob amser yn meddwl am y bobl yma (ym mha wlad bynnag y byddwyf) pan fydda'i'n cerdded ar lwybr gafodd ei wneud gymaint o amser yn ôl.
Fe ddaeth thema'r borfa a'r llosgi yn ôl hefyd. Roedd ochr deheuol y cefn yma wedi'i losgi ar ei hyd a'i led.
Ond pan oeddem ni'n siarad â chymdoges, fe ddwedodd hi 'Flynydde'n ôl roedd cymaint o bobl yn byw yn y wlad, rhai ohonyn nhw â gwartheg ond heb eu tir eu hunain. Roedden nhw'n pori ar y 'monte'. Ond yn awr mae llai o bobl, lot llai o anifeiliad, a'r tir yn wag. Mae'n rhaid ei losgi er mwyn gallu ei ddefnyddio o gwbl.'
No comments:
Post a Comment