Un o'r pethau mwyaf diddorol ynglŷn â byw yma yw'r cyfle i brofi gwin o wahanol rannau o Sbaen. Ychydig iawn iawn o win sy'n cael ei wneud yn Asturias ei hun, ond dros y ffin mae León, talaith enfawr lle mae pob math o rawnwin yn tyfu, a Galicia, bro mebyd yr enwog Albariño.
Mae'r math yma o rawnwin yn cynhyrchu gwin gwyn sych, sy'n mynd yn berffaith gyda bwyd môr neu fel gwydraid ar noswaith hafaidd.
Nid bod y Sbaenwyr yn yfed gwin ar ei ben ei hun. Mae'n rhaid cael rhywbeth bach i fwyta gyda'r diod, boed yn gnau, yn ddarnau bach o gaws neu ham, neu olifau mewn olew, lemwn a sbeis.
Mewn llawer i far ych chi'n dal i gael rhain am ddim, er bod eraill yn codi arian am rywbeth ychydig yn fwy ac yn fwy cymhleth: tapas, neu pintxos, neu raciones (sy'n fwy o faint eto). A dyw pobl ddim yn llyncu'u gwin yn gyflym; mae'n dod mewn mesur llai nag yng Nghymru, tua 125ml buaswn i'n dweud, ond bod neb yn ei fesuro, dim ond ei arllwys.
Maen nhw yn smygu gyda'u gwin hefyd, ac yn cael smygu tu fewn i farau o dan faint penodedig. Ac maen nhw'n siarad nerth eu pennau; mae'n gallu bod yn anodd weithiau ddilyn sgwrs cyflym pan fydd holl sgyrsiau'r ystafell yn bownsio o un wal i'r llall.
Rwy'n gorfod eich gadael chi yn y bar am heddiw - ond dwa'i nôl at y gwin yn y dyfodol agos.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment